Ada alerjik olmasına rağmen hiç antibiyotik kullanmamıştık. Geçen hafta okul velileri olarak tam da içeriği anlaşılmayan bir toplantıya davet edildik. Orda iki çocuğun hastalandığını söylediler. Ben aman Ada nasıl oldu da hastalanmadı diye düşünürken, akşam Ada'nın ateşi 38 dereceye çıktı. Nedir ne değildir derken soluğu Ada'nın doktoru Nesim Bey'de aldık. Nesim Bey Ada'nın ciğerlerini dinledi burun akıntısı ve kuru bir öksürük olunca önce çok önemsemedi. Nebulizatör ile ventolin ve pulmicort başladık. Ama ateş direndi de direndi. 39.5 a çıktı bir türlü inmedi. Beş gün boyunca Ada'nın ateşi 38'e düşünce sevinir olduk ama bu da hiç uzun sürmedi. Ben artık panikten Ada'nın kafasına buz torbası koydum ateşi düşsün diye ama o bile işe yaramadı. Zaten bunu yapmak da çok yanlışmış beynin termostat bölgesini yanlış uyarıp, daha çok ateş çıkmasına neden oluyormuş. O yüzden vücut sıcaklığında kompres yapmak gerekliymiş vesileyle bunu da öğrenmiş olduk. Ateş inatla devam edince Nesim Bey artık şansımızı kaybettiğimizi artık antibiyotik başlamamız gerektiğini söyledi. Böylece üç yaşına kadar hiç antibiyotik kullanmamış olan Ada RSV virüsünün yaptığı komplilasyon sonucu zatürre başlangıcı teşhisiyle Nausef antibiyotike başlamış oldu. Tabii ateşimiz sürekli 39 derecede takıldı bir süre. Ben geceleri paranoyak oldum kız nefes oluyor mu? Aman ne sık soluyor diye gözümü kırpmadım geceleri. Hatta onun hastalığı benim olsun da bir an önce iyileşsin diye saçma sapan anne duaları ettim. Ama ne kadar yürekten söylediysem duam kabul oldu. Ada hastalığını bana emanet etti ve iyileşti meğer bu tip virüsleri çocuklar daha çabuk atlatırmış. Ben de önceleri öksürük ve sırt ağrısıyla başlayan belirtilere ateş de eklenince zatürre teşhisiyle hastaneye yatırmak istedi doktorum ama hastanede yatacak yer olmayınca, eve gönderildim. Tabii bu sırada ben hastalanınca yardıma annemleri de çağırdığımdan babama da geçirdik meşhur RSV virüsümüzü. Şimdi evde yorgan döşek yatmakla ve gittiğimiz doktorları virüsümüzle korkutmakla meşgulüz.
