Epey uzun zamandır bir şeyler yazmadım. Artık ülke olarak evdeyiz. Hayatımızı eve sığdırmaya çalışıyoruz da, ya sığdıramayanlar.... Corona Virüs başladı başlayalı her ülke farklı bir tepki verdi. Kimi ülkeler inkar etti inanmadı, kimi uzmanları dinlemedi sosyal hayatına devam etti, kimi sert önlemler aldı biraz daha altından kalktı bu işin. Virüs bu zengin, fakir ayırt etmeksizin bulaşıp, kimini etkileyip kimini etkilemiyor. Ama alınan önlemler kapsamında bakacak olursak ekonomik düzeyi yüksek ülkeler halkına, siz iyileşmeye bakın ekonomik problemleri kafanıza takmayın derken. Bizim liderlerimiz iban paylaşıp, insanların ceplerinde kalan son kuruşu adına dayanışma diyerek almanın peşine düştü..
Her gün vaka sayımız git gide artıyor, sağlık çalışanları hastalanıyor. Tüm bunlar olurken herkes televizyona çıkıp hep aynı şeyi söylüyor “ Sanki testiniz pozitif çıkmış gibi davranın ve evde kendinizi karantina altına alın”. Cümle hiç değişmiyor, her gün artarak değişen tek şey sayılar. Kimse çıkıp artık sayı çok arttı sokağa çıkma yasağı demiyor. Demiyor çünkü sağlık mı para mı diye bir teraziye koysak hep para ağır basıyor. Ülkemiz her gün üretmek zorunda olan bir ülke diyor siyasiler. Üretim duramaz. Sokağa çıkmayın diyen sağlık bakanının gözü yaşlı daha fazla konuşmak ister gibi ama emir büyük yerden geliyor ki o da her gün aynı türküyü söylüyor. Meslektaşlarını kaybettikçe sesi çatallaşıyor ama sonra yutkunup devam ediyor bir önce ki gün söylediklerini tekrar etmeye. Tekrar etmek zorunda çünkü kimi evden çalışabilirken, bazı işverenler çalışanlarını iş yerlerine sürüklüyorlar, kimi öğretmen kadrolu maaşını alırken, diğer öğretmen sözleşmeli, kimi iş yerinde kadrolu, kimi geçiçi süreli çalışan, kimi zengin, kimi gariban. Korona adil olsa sa ülkeler adil olamıyor. Sokağa çıkma yasağı gelmiyor çünkü ekonomi duramaz. İşverenleri darıltmak olmaz, işçiden yana çalışma politikası izlesen olmaz. Ekonomi üretmeye devam edecek, işçi işine gidecek. Sanki 50 metre kare evde 7-8 kişi yaşamıyormuş gibi, sanki onun hiç bulaştırma yada hastalanma riski yokmuş gibi, sanki o hiç Korona’dan korkmuyormuş gibi. Ne diyelim Korona kadar adil olamadık.
Her gün vaka sayımız git gide artıyor, sağlık çalışanları hastalanıyor. Tüm bunlar olurken herkes televizyona çıkıp hep aynı şeyi söylüyor “ Sanki testiniz pozitif çıkmış gibi davranın ve evde kendinizi karantina altına alın”. Cümle hiç değişmiyor, her gün artarak değişen tek şey sayılar. Kimse çıkıp artık sayı çok arttı sokağa çıkma yasağı demiyor. Demiyor çünkü sağlık mı para mı diye bir teraziye koysak hep para ağır basıyor. Ülkemiz her gün üretmek zorunda olan bir ülke diyor siyasiler. Üretim duramaz. Sokağa çıkmayın diyen sağlık bakanının gözü yaşlı daha fazla konuşmak ister gibi ama emir büyük yerden geliyor ki o da her gün aynı türküyü söylüyor. Meslektaşlarını kaybettikçe sesi çatallaşıyor ama sonra yutkunup devam ediyor bir önce ki gün söylediklerini tekrar etmeye. Tekrar etmek zorunda çünkü kimi evden çalışabilirken, bazı işverenler çalışanlarını iş yerlerine sürüklüyorlar, kimi öğretmen kadrolu maaşını alırken, diğer öğretmen sözleşmeli, kimi iş yerinde kadrolu, kimi geçiçi süreli çalışan, kimi zengin, kimi gariban. Korona adil olsa sa ülkeler adil olamıyor. Sokağa çıkma yasağı gelmiyor çünkü ekonomi duramaz. İşverenleri darıltmak olmaz, işçiden yana çalışma politikası izlesen olmaz. Ekonomi üretmeye devam edecek, işçi işine gidecek. Sanki 50 metre kare evde 7-8 kişi yaşamıyormuş gibi, sanki onun hiç bulaştırma yada hastalanma riski yokmuş gibi, sanki o hiç Korona’dan korkmuyormuş gibi. Ne diyelim Korona kadar adil olamadık.
